چشم استانبول چهره نگاری ای است ساخته ی فاتح کایمارک و بینور کارائولی از آرا گولر عکاس پرآوازه ی ترک و همراهی او تا برپایی آخرین نمایشگاهش. نمای آغازین فیلم بیانگر همه چیز است. گولر پیر سرش را از پنجره ی خانه اش بیرون می آورد و شهر را نظاره میکند؛ کاری که تا به همین حالا هم انجام می دهد. او تاریخ همین شهر، استانبول، را با تمام عکس هایی که در ادوار مختلف گرفته، ثبت کرده. گنجینه ای که امروزه از اهمیت بسیاری برخوردار است؛ زیرا که شهر در برخی موارد به کلی چهره ی پیشین خود را از دست داده. این را از روی عکس های گولر که در جای جای اثر نمایش داده می شود، می توان دید. او از کودکی اش، تحصیلاتش، مراحل مختلف کاری، سفرهای مختلفش به دور دنیا، شیوه ی کاری و سبک شخصی اش و تجربیاتش در ثبت برخی عکس های شاخصش برایمان می گوید؛ از این که چرا و چگونه از انسان ها عکس می گیرد، از برخوردش با دالی، پیکاسو، چاپلین و سوفیا لورن. عکاس های شناخته شده ی دیگر نیز از اهمیت و تأثیرگذاری آثار او حرف می زنند؛ از این که مردم-فرهنگ نگاری او به دلیل چند لایه بودن کارهایش و داشتن میزانسن چه میزان هنرمندانه اند. او داستان و دلیل انتخاب هر عکسی را که ثبت کرده هنوز به یاد دارد. عکاسی که به گفته ی خودش تاریخ را با عکس می نویسد و به آیندگان انتقال می دهد. برای او خوب بودن یک عکس مهم تر از چیزی برای ارائه داشتن نیست؛ عکس باید چیزی در خود داشته باشد. باید برای گرفتنش صبوری کرد، جزوی ازش شد و آن موجود درش را کشف کرد. آخرین چیزی که او پس از برپایی نمایشگاهش به ما می گوید این است که هنوز آخرین عکسش را نگرفته و نمی داند کی آن را خواهد گرفت. سپس عکس های بسیاری از آرشیو عظیم او در مقابل دیدگان ما قرار می گیرند.
پی نوشت: این مطلب پیش تر در سایت پلاتو منتشر شده است.
